Vluchteling of indringer
“Een land met indrukwekkende kustlijnen, een veelzijdige cultuur, prachtige stranden, vriendelijke mensen, heerlijk eten en een rijke historie, dát is Griekenland. Tel daar meer dan 300 dagen zon per jaar bij op en je vakantie is compleet.”
Zo wordt Griekenland beschreven door een van de vele vakantie websites.
Vooral de Griekse eilanden zijn populair onder de zonaanbidders.
Wat ontbreekt zijn de berichten over de vele vluchtelingen welke, ook nu, in een gammel bootje aan land komen op de Griekse eilanden. Deze mensen stappen niet zomaar met gevaar voor niet alleen hun leven, maar ook het leven van hun echtgenoot en kinderen, in een bootje in de hoop om daar aan de andere kant van het water een beter leven te gaan vinden.
Daar waar zij heen willen wonen mensen die zich (gelukkig) niet kunnen voorstellen hoe het is om bang te zijn. Bang om op straat geraakt te worden door een rondvliegende kogel, bang om te slapen want op elk moment kan er een bom vallen, bang om naar school te gaan, kortom je bent continue bang. Dit kunnen zij aan de andere kant zich natuurlijk niet voorstellen.
Inspiratieloos
Inspiratieloos, een man zonder gedachten.
Zo zit ik hier alleen in het donker. Inspiratieloos, mijn werk te verkrachten.
In een stoel, een leeg wijnglas valt om.
Inspiratieloos, krijg steeds meer depressieve klachten.
Ik pak een scherf van het wijnglas en zet het op mijn pols. Inspiratieloos, ze duren te lang deze nachten.
Ik snijd…..
Achter de gesloten gordijnen
Het is dinsdagmiddag de zon schijnt. Maar jij zit binnen, niet alleen, nee samen met je Alienware Aurora. Ik hoop dat je niet weet dat dit een van de betere game pc’s is. Ik probeer mij dit voor te stellen. Hele dagen binnen zitten, de gordijnen gesloten. De enige geluiden zijn het knallen van je fictieve wapens en het geroep van je mede-gamers die je via de headset binnenkrijgt.
Op de achtergrond hoor je de realiteit. Boven het snorren van je Aurora hoor je kinderen voetballen.
Maar jij zit binnen, in je eigen wereldje. Ver weg van alles wat lief kan hebben, maar je ook kan kwetsen. De angst om mensen in hun ogen aan te kijken zit diep. Maar waardoor? Komt het door die ene jongen die wanneer jij er aan kwam varkensgeluiden maakte? Of is het de scheiding van jouw ouders die je niet helemaal lekker hebt verwerkt. Je weet het niet, het zit in ieder geval diep.
In films herken je deze mensen al snel. Uitstekende tanden, een bril, puisten waar het pus vanaf druipt en het liefst een klein spraakgebrek. Lief gestotter of angstig gebazel. Het maakt niet uit, als het maar afwijkt. Hoe zou het zijn om zo te zijn? Het enige waarop je je verheugd is een nieuw spel, nieuwe wapens, een nog realistischere gameplay en virtuele seks. Keiharde onbezonnen virtuele seks. Je personage heeft de tijd van zijn leven, ritmisch gaat het tekeer. Het ritme wat jij aangeeft met je muis en je toetsenbord.
Deze mensen bestaan, maar je ziet ze niet. Zij zitten binnen en redden hun wereld elke dag. Zij leven in een sprookje, een sprookje die steeds realistischer wordt.
